Kinderen ervaren een scheiding anders dan ouders

Kinderen zijn geen volwassenen. Kinderen zijn geen ouders. Kinderen ervaren een scheiding anders dan hun ouders. U blijft in één huis wonen. En u hoeft niet langer overeen te komen met de andere ouder (behalve over gezag, verblijf en kosten). Voor kinderen betekent het uiteengaan de overgang van één huis naar twee huizen. Zij moeten heen en weer. Dat brengt andere zorgen met zich mee.
En uw kind moet wel blijven overeenkomen met de andere ouder, in het dagelijkse leven.

 

Kinderen hebben last van andere dingen dan hun ouders. Zij zien andere dingen. Zij zijn geraakt door andere gebeurtenissen rondom hen. Uw kind is boos op u om heel andere redenen dan die waarom u boos bent op elkaar. Uw kind heeft verdriet om heel andere redenen dan die waarom u verdriet hebt. Wat u als erg pijnlijk ervaart, is voor uw kind misschien niet zo erg. Wat u als steun bedoelt, is voor uw kind misschien pijnlijk.

 

Ouders hebben de neiging aan te nemen dat de beleving van hun kind hetzelfde is als hun eigen beleving. Soms geloven ouders dat de kinderen hetzelfde voelen als zij. Dat is niet zo. Gevoelens van de ouders zijn niet dezelfde als de gevoelens van de kinderen. En elk kind ervaart de scheiding van zijn ouders op een eigen manier. Zussen en broers hebben dikwijls andere verhalen over de scheiding van hun ouders. Wat ouders voelen en meemaken, is anders dan wat hun kinderen voelen en meemaken.

 

In een onderzoek in Vlaanderen werden gesprekjes met kinderen gevoerd. Wat zeggen kinderen zelf over de scheiding van hun ouders? Er werd heel veel gesproken over hoe belangrijk het is om te praten over je gedachten en gevoelens rond de scheiding. Het was altijd het eerste antwoord op de vraag hoe ze omgingen met hun gevoelens. Ook de gedachten verzetten door iets leuks te gaan doen of te sporten, helpt. Sommige kinderen willen soms ook alleen zijn.