Spreken zonder woorden

Home > Uw kind ondersteunen      

Sommige kinderen zijn gewoon geen babbelaars. Zij zijn er graag bij zonder veel woorden. Ze geven ruimte aan anderen en vinden het goed toe te kijken en van alles te denken. Zij ervaren saamhorigheid, niet door te praten maar door samen in een huis te zijn, samen te eten, te spelen, een film te kijken... Wat doen zij met hun gepieker, hun vragen, hun verdriet, hun kwaadheid?

 

Kinderen zeggen veel zonder woorden. Als ouders apart gaan wonen, spannen sommige kinderen zich bijvoorbeeld extra in op school. Wat kan dit betekenen? Mama, papa, ik zie dat jullie het moeilijk hebben en ik wil jullie helpen door jullie geen extra problemen te geven. Of: Mama, papa, ik merk dat jullie elkaar in de steek laten en ik ben bang dat jullie mij ook in de steek zullen laten en daarom wil ik nu zeker geen lastpost voor jullie zijn. Of iets anders.

 

Doet uw kind sinds de scheiding 'moeilijk'? Uw kind vraagt geen negatieve aandacht. Uw kind heeft het lastig. Uw kind probeert u op een onhandige manier iets te zeggen. Lastig gedrag kan een manier zijn om te zeggen: Ik voel mij niet goed. Ik ben bang. Ik ben triest. Ik ben kwaad. Ik kan mij niet aanpassen aan twee huizen. Het is te moeilijk voor mij. Soms beginnen jonge kinderen te bedplassen of letten ze niet op in de klas. Als ouders hun kind dan zeggen dat het stout of slecht is, of probeert zijn willetje op te leggen, of zich aanstelt, of op de slechte ex-partner lijkt, geraakt het kind overbelast. Als ze hun kind 'negeren' geraakt het nog meer in de knoop.

 

Wat dan wel doen als ouder? Het is soms heel moeilijk om te pakken te krijgen wat er precies speelt. Hoe kan uw kind iets met woorden zeggen over wat het voelt en denkt? U kunt een film huren waarin scheiding een rol speelt, samen kijken en wat commentaar geven. Of samen een boek lezen waarin scheiding voorkomt. Of u kunt uw kind vragen of u eens mag kijken naar de tekeningen die hij maakt. Of vraag uw kind eens op te schrijven waar het mee bezig is, en vraag of u er een stukje mag uit lezen. Of vraag uw kind een brief of een mail naar u te schrijven.

 

U kunt ook samen kijken naar de Kinderensite, zonder veel te zeggen. Of vertel over wat u geraakt heeft bij een bezoek aan de Jongerensite. Zo merkt uw kind dat u op hem betrokken bent.