|
Het is goed dat ouders hun kinderen niet met hun emoties en zorgen willen belasten. Maar kinderen voelen van alles en denken snel dat ze zelf slecht zijn. Sommige ouders beschermen hun kinderen zo veel mogelijk tegen hun ongelukkige partnerrelatie. Hun kinderen hebben dan weinig besef van de moeilijkheden en zijn overrompeld door de mededeling van de scheiding. Kinderen die uit een gezin komen waarin de partnerconflicten openlijk werden beleefd, schrikken minder als de scheiding komt. Kinderen aanvaarden gemakkelijker een scheiding als ze 'gewaarschuwd' zijn, als ze weten dat hun ouders grote problemen hebben. Kinderen die niet weten hoe de partnerrelatie van hun ouders verloopt, zien het uiteengaan als een onverwachte en oncontroleerbare gebeurtenis. Ze kunnen helemaal overstuur geraken en denken vaak dat zij zelf de schuld zijn van de scheiding. Sommige kinderen voelen zich bedrogen wanneer ze ontdekken dat het leven met twee mensen waarvan ze dachten dat ze die beter kenden dan wie ook in de wereld, niet was wat ze geloofden. De spanningen verdragen, getuigt van veel inzet maar erover zwijgen is niet per se een goede zaak. Zwijgen geeft verdriet en schept afstand. Zwijgen is eenzaam. Ouders spreken best over spanningen die een eventuele scheiding voorafgaan. Kinderen voelen het toch. Als ouders zwijgen over spanningen die het kind voelt, kan een kind denken dat het niet meetelt. 's Avonds in bed zal het kind daarover piekeren. Als er al veel spanningen zijn zonder echte beslissing om te scheiden, kan u misschien zeggen: • Wij zijn weer aan het kibbelen, dat is vervelend voor jullie. Dat hebben wij ook niet graag. • Mama en papa zijn aan het nadenken en aan het zoeken naar een goede oplossing voor iedereen. We zullen een goede oplossing voor jou zoeken en je daarvan op tijd op de hoogte brengen. • We hebben een twijfelperiode. Dat is vervelend, voor iedereen. Maar we willen tijd nemen om alles goed tegen elkaar af te wegen en beslissingen te nemen die goed zijn voor jou. Dat maakt je verdrietig. Misschien ben je bang dat we gaan scheiden en ben je daarom boos op ons. Het is voor ons niet gemakkelijk dat wij je verdrietig en boos maken, maar we vinden het wel heel normaal dat je je zo voelt. Het spijt ons. • We willen dat je weet dat mama en papa het serieus moeilijk hebben om verder te gaan. We zijn dikwijls echt ongelukkig. Onze problemen zijn lastig voor ons, we weten dus dat het voor jou ook lastig en pijnlijk is om erover te horen. We weten niet precies wat we gaan beslissen maar je moet weten dat we soms denken aan een scheiding. We hebben nog geen beslissing genomen maar we zullen het je zeker op tijd zeggen als we ooit zouden beslissen te scheiden. Wat er ook gebeurt, we willen dat je weet dat wij je allebei heel graag zien. Je bent ons kind en we zullen altijd voor je blijven zorgen. Je moet ook weten dat wij volwassenen zijn en dat we voor onszelf kunnen zorgen. Ons ongelukkig zijn is een probleem van volwassenen en we zullen een manier vinden om daarmee om te gaan. We weten dat onze problemen ook jou raken. Jij hebt er ook last van, niet enkel wij. Je kan er altijd met elk van ons over spreken. We zullen ons best doen om je vragen te beantwoorden. Het spijt ons dat we je dit moeten vertellen. Maar wat er ook gebeurt, je moet weten dat we altijd je mama en je papa zullen zijn. Dat zal nooit veranderen.
|