|
• Ik wil een scheiding. Je papa wil geen scheiding, maar ik heb de hoop om gelukkig samen te wonen opgegeven. Mama en papa zijn verantwoordelijk voor de problemen, maar ik wil eerlijk zijn met jou. Het was mijn beslissing om te scheiden. Ik wil dat je weet dat de beslissing mijn beslissing was, niet de beslissing van je moeder. Ik heb vele redenen waarom ik deze beslissing nam, en de meeste zijn 'grotemensenproblemen' die jij niet hoeft te kennen. Maar ik wil je dit wel vertellen en ik wil je ook vertellen dat er één ding is waarover mama en ik het helemaal eens zijn en dat is hoeveel wij allebei van jou houden. • Ik versta dat je verdrietig bent en kwaad. Maar weet wel dat onze scheiding een probleem is tussen je vader/moeder en ik zelf. Er is niets dat je had kunnen doen om onze scheiding tegen te houden. • Als papa zegt dat hij weggaat omdat ik hem niet gelukkig heb gemaakt, dan klopt dat voor de helft. Zichzelf gelukkig maken is één helft. De ander gelukkig maken is de andere helft. Wie zichzelf niet gelukkig maakt, kan de pogingen van de ander niet zien. • Wat ik vind dat ons probleem is, is dat wij - papa/mama en ik - een verschillend tempo hebben. Papa kijkt vooral naar scheiden als eindpunt van onze eeuwige discussies. En ik zie vooral dat wij veel meer alleen zullen zijn om alle beslissingen te nemen en dat wij onze 'wereld' zullen moeten heropbouwen - alsof wij nu een nieuw leven zullen moeten beginnen na vele jaren samen. • Ik heb beslist dat er een scheiding komt en ik voel mij erg verantwoordelijk voor wat ik jou en je vader aandoe. Ik ben bang dat ik zwaar beoordeeld zal worden en toch heb ik ook veel energie nodig gehad om deze scheiding als een mogelijkheid tot een meer zinvolle en rustiger toekomst te zien. • Jullie kunnen denken, kinderen, het is mama die eerst beslist heeft dat de scheiding er komt, en papa gaat niet akkoord. Dat is pijnlijk, voor ons en voor jullie. Het lijkt vaak dat diegene die als eerste de knoop doorhakt diegene is die opgeeft of diegene die de andere in de steek laat, of diegene die de oorzaak is van alles. Elkaar graag zien en elkaar gelukkig maken, daar is men altijd met z'n tweeën voor. Sneller of langzamer tot scheiding komen, heeft met temperament te maken. Ik ben soms zo bang om jullie te verliezen dat ik allerlei bewijzen zou willen verzamelen om jullie te overtuigen dat het echt niet meer leefbaar was voor mij, om met jullie vader als partner te leven. Jullie papa, dat is iets anders dan mijn man. Als partners scheiden dan is het heel moeilijk om de andere partner niet te beschuldigen omdat je altijd ziet wat je eigen inzet en je eigen goede bedoelingen zijn. Je vindt dan de ander de oorzaak van de problemen. Vroeger praatte papa over alles. Nu niet meer. Over mijn werk vraagt hij niets. Nu gaat hij elk weekend naar het voetbal. Hij vindt mij een zeur. We zijn het vaak oneens. De interesse voor elkaar is volledig verdwenen.
|