|
Kinderen kijken op verschillende manieren naar ruzies tussen hun ouders, en ze doen er verschillende dingen mee. Sommigen denken bij groot kabaal: Och, zijn ze weer bezig, weer die misverstanden... en ze lezen verder in hun boek. Anderen zijn ontredderd door stille kille omgang en gaan zelf stilletjes huilen op hun bed. Sommige kinderen komen verzoenend tussen bij een ruzie. Andere worden meegesleurd in de strijd, en geven de ene ouder gelijk en de andere ouder ongelijk. Wat denkt uw kind over uw spanningen of ruzies? Mama en papa kunnen wel eens tegen elkaar tekeer gaan. Dat is voor jou vast niet prettig. Ik heb al gezien dat je dan weggaat (of stilletjes verder speelt of je begint te moeien of...). We zullen proberen wat minder ruzie te maken. Vind je dat een goed idee? U kan verdoezelen wat uw kind weet en voelt. Of u kan iets zeggen over wat uw kind denkt en voelt. Kinderen denken snel dat zij de oorzaak zijn van de ruzies en voelen zich daar schuldig over. Die ruzies zijn iets tussen ons. Daar heb jij eigenlijk niets mee te maken. Als u vreest dat een gesprek kan uitmonden in verwijten en roepen, plan het gesprek dan wanneer uw kind er niet is. Bespreek uw problemen met elkaar, niet met uw kind. Als het niet gaat met elkaar, vraag raad aan een andere volwassene.
|