|
Onderzoekers stellen vast dat de meeste kinderen ondervinden dat hun ouders of andere volwassenen rekening houden met wat zij belangrijk vinden. Een kleine groep kinderen heeft die ervaring niet. Alle beslissingen worden boven hun hoofd genomen. Voor hen is een scheiding een stuk moeilijker. Sommigen voelen zich geïsoleerd, eenzaam en uitgesloten. Ze voelen zich de speelbal van de omstandigheden. Ze zien geen invloed op de gang van zaken en voelen zich machteloos. Zij hebben niet het gevoel dat er naar hen geluisterd wordt. Zij rekenen niet op ouders of andere volwassenen die voor hen goede beslissingen nemen.
Deze kinderen staan onder druk om zelf beslissingen te nemen die goed zijn voor hen. Als kinderen niet ervaren dat ze meetellen, dan zeggen ze dat ze willen beslissen. Zij doen beroep op hun recht op zelfbeschikking. Ze gaan dwingend en eisend gedrag stellen. Ze kunnen moeilijk gaan doen door bijvoorbeeld te stelen, niet meer te eten, te krassen. Omstanders zien dan niet het verband met niet-gehoord-te-zijn-geweest. Onderzoekers nemen aan dat deze kinderen eigenlijk zeggen dat ze liefst willen meetellen. Dat ze verlangen naar iemand die hun gedachten en gevoelens respecteert.
|